Vuurvlam
Die lewe is meedoënloos, ‘n stryd so fel,
Met stormwinde wat loei, en donder wat knel.
Elke dag ‘n uitdaging, elke nag vol vrees,
Maar in my hart brand ‘n vuur, wat die duisternis deurkies.
In die donkerste ure, wanneer die hoop vervaag,
Het ‘n klein vlammetjie gefluister, sag maar onaangeraak.
Die wind het gewaai, en die reen het gestort,
Maar die vlam het bly brand, deur elke geveg, deur elke woord.
Nou is daardie vlam ‘n vuur, wild en vry,
Wat deur my are vloei, ‘n lewe wat skreeu “hier is ek, kyk na my!”
Liefde en passie, soos vonke wat spat,
Elke dag ‘n kans, ‘n avontuur wat wag.
Jy leef net een keer, so leef voluit,
Met die son in jou hart, en die sterre in jou bloed.
Omhels die lewe, met elke asemteug en lied,
Vir die vuur in jou hart, is al wat jy nodig het, inderdaad.
Laat die wêreld storm, laat die nagte huil,
Ek sal dans in die reën, met ‘n glimlag so skraal.
Vir in my brand ‘n vuur, wat nooit sal verdwyn,
‘n Liefde vir die lewe, sterk en rein.
Lewe is hard, ja, maar ek is sterker nog,
Met hoop wat brand, en ‘n siel wat droom en tog.
Sal ek elke dag, met moed en vryheid betree,
Want hierdie lewe, is myne om voluit te leef.
